De volgende stap: van stadsmeid naar cowgirl

De laatste keer dat ik een blog schreef, was ik in Fremantle. De dag erna vervolgde Pat zijn reis door Australie, en ging ik naar Perth city. Ik moest van Fremantle met de bus en trein om naar de city te komen, en toen besefte ik weer hoe handig een motor wel niet is - al is het alleen al om je spullen op te leggen! Maar goed, ik moest het vanaf nu maar weer zonder vervoersmiddel doen.

Helaas was het hier slecht weer, het bleef maar regenen! Dat was ik niet meer gewend na 2 maanden zonneschijn... Ondanks de regen ben ik naar de botanical gardens geweest, die ongetwijfeld veel mooier zouden zijn geweest als de zon scheen. Maar je moet er maar het beste van maken, ik had maar 1 dag in Perth!

Ik vloog 's nachts terug naar Sydney, wat weer een extra nacht in een hostel scheelde. Terwijl ik in de shuttlebus naar het vliegveld zit, vertelt de chauffeur dat bijna alle vluchten gecancelled waren vandaag... maar als ik dit op mijn telefoon check lijkt mijn vlucht gewoon te gaan. Gelukkig maar! Ik vlieg om 02:00 's nachts en de vlucht duurt 4,5 uur. 4,5 uur en je bent nog steeds in hetzelfde land! Aangezien Sydney twee uur tijdsverschil heeft met Perth, kom ik rond half 9 's ochtends aan. Ik pak de shuttlebus naar het hostel dat ik geboekt heb en dan kan ik even uitrusten. Maar, niet voor heel lang, want ik heb met Mex afgesproken! Het is gelijk als vanouds en we hebben een hele gezellige avond.

Toen ik net terugkwam in Sydney, had ik even een vlaag van heimwee. Ik denk dat elke reiziger wel weet wat ik bedoel, op een moment op je reis heb je gewoon even een dipje. Ik had net afscheid genomen van een reismaatje, kwam terug in Sydney maar niet op mijn oude vertrouwde plek, er waren ongeveer honderd mensen om me heen en ik had geen een moment om even bij te komen. Daarnaast had ik nu ook verder geen plan meer, en de reisfoto's die ik van Pat voorbij zag komen maakten het er niet beter op; waarom was ik niet gewoon achterop de motor gebleven? Maar al snel maakte ik plannen met Mex, en met de universiteit.

Op de universiteit waar ik de eerste vier maanden mijn stage heb gelopen (en gewerkt heb), werd mij opnieuw een positie aangeboden.
Heel mooi natuurlijk, maar helaas was het maar voor 50 uren in 3 maanden, verspreid. Alhoewel ik het fijn vond dat ik terug kon komen,
was dit aanbod te laag, aangezien er behoorlijk wat geld doorheen is gegaan op mijn reis. Daarnaast was ik met Mex aan het kijken voor farmwork - het werken op een boerderij - voor een 2e jaars visum. Dit betekent dat als je 88 dagen dit soort werk hebt gedaan, je nog een jaar dit working holiday visum kan krijgen. Op mijn reis kreeg ik al het idee dat ik misschien wel iets heel anders wilde doen, en het echte Australie wilde ervaren. Dit doe je nergens anders!

Na talloze pogingen van Mex en mij om een farm te vinden die ons wilde hebben, gaven we de hoop een beetje op. Wij wilden namelijk geld ermee verdienen, en alles wat wij tot nu toe gevonden hadden bood ons alleen een dak boven het hoofd en eten. Op dit punt dachten we;
als we er toch niks mee gaan verdienen, waarom zoeken we dan niet iets wat echt supertof zou zijn, zoals een wildlife sanctuary waar ze voor koalas en kangaroos zorgen? Dit vonden we op een site, waar we ons voor in moesten schrijven voordat we contactgegevens konden zien. Afwachten dan maar! En tot onze grote verbazing worden we die avond gebeld door de eigenaresse van die site, met de vraag of wij niet
op de boerderij van haar familie willen komen werken. Het goede nieuws is ook nog dat we er best wat geld mee verdienen! Maar, de boerderij is wel echt in the middle of nowhere. Het is 2 uur rijden naar de dichtsbijzijnde 'stad' wat meer een dorpje is, en over 4 uur tot de echte stad. Daarnaast is er geen bereik voor mobiele telefoons, maar je kan wel op de mail en facebook. Dit moeten we even laten bezinken...

Na hier een tijdje over nagedacht te hebben en gevraagd te hebben wat het allemaal inhoudt etc., besluiten Mex en ik dat
we het gewoon gaan doen. Vanaf dit punt hebben we dus besloten: we gaan over 1,5 week naar een boerderij, om de familie te helpen met koken, schoonmaken, tuinieren, en het vee bij elkaar te houden met quads. Oh, had ik ook al verteld dat ze een helicopter hebben? Nou, we maken er maar gewoon een leuke tijd van en als we het echt niet leuk vinden kunnen ze ons moeilijk daar houden!

In de tussentijd zit ik hier in een hostel in hartje Sydney, wat na een paar dagen eigenlijk al mijn nieuwe thuis begon te worden. Aangezien dit voor mij een soort tussenperiode was (ik werk niet, zoals anderen in het hostel vaak wel doen, en ik ben ook niet echt op vakantie, ik heb immers Sydney al gezien), heb ik veel gedaan met de vakantiegangers van het hostel. Dat betekent, naar het strand, naar de stad, en 's avonds drankjes doen. Nu, na 2 weken hier geweest te zijn, heb ik haast een nieuwe familie! Ik ben vrienden met de managers, en we maken er samen een goede tijd van. Dat maakt het wel ook weer moeilijk om hier weg te gaan, want ik weet dat ik op de farm niet zoveel andere leeftijdsgenoten zal zien behalve Mex!

Maar morgen is het dan toch echt zo ver, ik ga naar de outback. Gelukkig heb ik facebook, ik zal iedereen op de hoogte proberen te houden met foto's en dergelijke...maar skypen is helaas even geen optie! Als alles goed gaat, zit ik daar 3 maanden en kom ik net voor kerst weer terug in Sydney (sorry, niet in Nederland!) Mocht het tegenvallen, zal je al sneller weer foto's van Sydney zien!

En wie weet zien jullie op facebook wel een foto van een cowgirl verschijnen...