Hello Amsterdam

Voor degenen die mij nog niet terug gezien hebben: ik ben weer in Amsterdam!

Ik zal mijn laatste avonturen vanuit Australië en Nieuw Zeeland nog even op een rijtje zetten...voor als je het niet helemaal meer volgt. Ik hou het vrij beknopt - ik zou er uren over door kunnen gaan, maar dat wordt allemaal teveel!

De laatste keer dat ik wat schreef, kwam ik net terug van de boerderij. Ik heb toen drie weken in Sydney vertoeft, in het huisje van mijn vriendin Jade, die op dat moment in Engeland zat om familie op te zoeken.
Een paar dagen heb ik Sarah over de vloer gehad, een meisje die de eerste maand van de boerderij met ons beleefd heeft. Dit was natuurlijk heel gezellig, en samen met Mex hebben we weer Sydney ontdekt. Mex kwam daarna twee weken bij mij wonen, en samen hebben we dan ook kerst gevierd. Wat was dit apart zeg! We zaten op het strand, en hadden een huisfeestje van een vriend die ik in september heb leren kennen in een hostel in Sydney. Dit was heel gezellig, maar ja, de kerstsfeer bleef een beetje uit ondanks dat we een kerstmuts en gewei op ons kop hadden. Niet lang daarna was het nieuwjaar...de volgende belevenis. Wij wilden heel graag het vuurwerk zien. Dit betekent dat je OF een kaartje moet betalen om ergens in een park te zitten; OF een gratis plek probeert te bemachtigen. Nederlanders die wij zijn, gaan we voor de laatste optie. Er waren nog meer Nederlanders die mee wilden, en samen besloten we naar het Macquarie Park te gaan, wat een geweldig uitzicht heeft op de opera house en de brug. Alle parken zijn beveiligd en afgezet, dit park zou op de betreffende dag om 10 uur 's ochtends opengaan...er konden 'maar' 16.000 mensen in het park, dus op een gegeven moment zouden de hekken gesloten worden. Omdat wij al gehoord hadden dat het gekkenhuis werd, besloten wij er een uur eerder al te zijn. Toen wij aankwamen lopen, zagen we dat we niet de enige waren.... voor het hek liep een rij van hier tot tokio! Echt waar, we stonden verbaasd. Dui-zen-den mensen zaten al in de rij te wachten. Maar goed, wij sloten ook maar aan. Toen de hekken eenmaal geopend waren, stroomde het vol en waren alle goede plekken eigenlijk gelijk ingenomen. Dus, hebben we maar ergens gezeten, wachtende op dat ene moment in de avond. Verveeld hebben we ons niet, we maakten vrienden met de mensen die naast ons zaten (toevallig ook Nederlanders) en praten, en dronken en chillden. Om 9 uur 's avonds begon het kindervuurwerk, en na die tijd begonnen alle goede plekken (tussen de bomen door) al VOL TE STAAN. Gekke Australiers! en toeristen! Wij hebben tot 11 uur gewacht, en ons toen tussen iedereen door gedrongen, zodat we toch nog goed uitzicht hadden. Het vuurwerk was dan ook wel heel erg mooi. Maar, naar mijn idee was er teveel gedoe omheen. Een man die achter ons stond viel ook flauw, gewoon, door de drukte. Maar....we hebben de foto's en video's hoor! 1 keer, maar nooit weer.

Op 7 januari kwam Luke naar Sydney. Wat spannend, ik had hem na de boerderij niet meer gezien - zou het ook in het 'normale' leven wel klikken? We hebben twee dagen rondgelopen in Sydney, en daarna pakten we het vliegtuig naar Tasmanië! Gelukkig bleek al heel snel dat we het nog steeds heel erg goed konden vinden. In Tasmanië hadden wij een campervan gehuurd om zo het hele eiland rond te rijden. De eerste avond sliepen we bij de ouders van een vriend van Luke, die ons allemaal tips gaven voor plaatsen en routes die we konden volgen. We hebben onze route besloten en zonder een echt duidelijk plan zijn we gewoon op pad gegaan. We zijn in Hobart begonnen, en zijn vertrokken richting de westkust. Daarna zijn we de hele westkust afgegaan, via een ongeasfalteerde, supermooie weg. En die mocht ik rijden! We besloten dat als ik dat kon rijden, ik overal kon rijden dus dat kwam goed uit. Daarna zijn we even bij de noordkust geweest, en gelijk weer afgezakt naar het midden van het land - het national park in. Vervolgens zijn we weer naar boven gegaan om een paar wijngaarden aan te doen, en naar een wereldberoemde golfbaan te gaan (dat wilde Luke heel graag, die doet aan golf). Daarna was de oostkust aan de beurt, waar hele mooie witte stranden waren. Helaas was het water wel koud, ook al zag het er heerlijk uit. Toch zijn we een paar keer erin geweest...maar 16 graden dat is toch niet echt heel lekker. Nog even naar Port Arthur geweest, waar de gevangenen vroeger gehouden werden, en daarna het rondje afgemaakt. In Hobart zijn we weer bij dezelfde mensen op bezoek geweest en daar hebben we ook mogen slapen, super aardig! Het bleek dat Sarah (die ik ook in Sydney over de vloer had) ook in Hobart zat, dus hebben we een dagje met haar doorgebracht! Hierna was het tijd om het vliegtuig te pakken...we gingen samen naar Airlie beach. Luke zijn woonplaats. Hier hebben we vooral gevist, hij heeft namelijk een eigen bootje. Ik heb een haai, een giftige stonefish en verschillende andere kleine visjes gevangen, wat is vissen eigenlijk leuk! De laatste paar dagen kwamen Mex en Max (de andere jongen van de boerderij) ook nog even op bezoek, heel gezellig! Na drie weken was het dan echt tijd om weer gedag te zeggen...het volgende avontuur kwam er bijna aan: Nieuw Zeeland!

Samen met Mex vlogen we van Airlie beach naar Sydney, om daar na twee dagen weer door te vliegen naar Auckland, Nieuw Zeeland. We vlogen niet samen naar Nieuw Zeeland, maar kwamen wel op dezelfde dag aan gelukkig. De dag erna begon onze tour - we zouden beide eilanden gaan verkennen op de kiwi bus. Dit is een soort hop on hof off bus, die elke dag je weer ergens anders heen brengt. Het eerste wat wij deden was naar het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland gaan; waar we een geweldig uitzicht hadden op de twee zeeën die tegen elkaar instroomden. Ook hebben we ge-sandboard en rauwe mossels gegeten (blegh!). We deden ongeveer anderhalve week over het noordereiland waar genoeg te doen was. We hebben hier een grot met glowworms gezien, hobbiton bezocht, de Maori gezien, geisers gezien en de Tongariro crossing gedaan (een geweldig mooie hike van ongeveer 20 km langs Mount Doom uit Lord of the Rings). Daarna gingen we met de boot naar het zuidereiland en de wereld blijkt maar klein te zijn: hier zat ik pal naast mijn buren uit Nederland! Op het zuidereiland hebben we onder andere meren gezien, een gletsjer beklommen, Milford Sound gezien (of nou ja, soort van want het regende), gebungeejumped en met dolfijnen gezwommen. Het was een geweldig avontuur, maar het was wel druk. Het was namelijk hoogseizoen, en de bussen waren volgeboekt. In plaats van het hop on hop off idee, moest je je bus dus een week van tevoren reserveren! Het leuke was dat we ook nieuwe mensen hebben leren kennen, en grappig genoeg kwam hier 80 procent van de toeristen uit Engeland! Dus saai was het nooit... haha!
De tocht hebben we uiteindelijk helemaal teruggevolgd tot Auckland, waar we uiteindelijk moe terugkwamen. Een maand reizen is toch niet niks!

Daarna ben ik nog vier dagen in Sydney geweest, en kwam Luke mij opzoeken voordat ik weer naar Nederland zou vertrekken. Ik heb een afscheidsborrel gehad met alle mensen die ik ontmoet had en nog in Sydney waren, en toen was het einde in zicht.

Moe, verdrietig, maar ook opgewonden, stapte ik dan op 6 maart in het vliegtuig. En nu ben ik weer terug in Amsterdam. Het is even wennen aan alles, het ritme, de mensen, en het weer vooral brrrrrr! Maar ik begin mijn draai weer te vinden en ik hoop snel weer helemaal gewend te zijn, met dagelijkse gesprekken naar Australië natuurlijk als extraatje...

Ik ben heel dankbaar voor wat ik dit jaar allemaal heb mogen meemaken. Het was een geweldig jaar, en ik heb geen enkele seconde spijt van het feit dat ik dit heb besloten. Ik heb zoveel mooie mensen ontmoet, die ik nooit zal vergeten. Even een speciale shoutout naar Mex, als je dit leest, heel erg bedankt voor het afgelopen jaar - je was mijn maatje door dik en dun! Ik hoop dat ik nog wat mensen uit mijn reizen ooit eens terugzie, dat zou geweldig zijn.

Voor nu, is het even klaar op dit blog....maar het reisvirus heeft zich vastgenesteld dus wie weet komt er binnenkort wel weer een nieuwe blog!!